De stenen in dit verhaal heb ik gevonden op de hei in Blaricum. De eerste vondsten zijn van september 2015.
In de loop van mijn zoekpartijen werd het duidelijk dat het mogelijk vondsten waren uit de Germaanse tijd.
Spitssnuit
De maten wisselen. Gemiddeld zijn ze vier centimeter lang, maar hele kleine stenen kunnen ook ¾ cm zijn en ik heb ook grote stenen van 12 cm gevonden.Al deze stenen zijn bewerkt. Daardoor zijn gezichten ontstaan; dieren, monsters, apen, tronies of schedels.
Elke vondst is een sensatie voor mij, iets onbekend en geheimzinnig. Waarom ze hier lagen laat zich alleen raden.
De geschiedenis van de Germaanse cultuur is door de kerstening opgeslokt, hun goden verdwenen en vaag zijn nog rituelen overgebleven. Denk aan eieren zoeken, de kerstboom, carnaval. Dat die het overleefd hebben komt omdat ze ingelijfd zijn in de Christelijke cultuur.
Elke vondst is een sensatie voor mij, iets onbekend en geheimzinnig. Waarom ze hier lagen laat zich alleen raden.
De geschiedenis van de Germaanse cultuur is door de kerstening opgeslokt, hun goden verdwenen en vaag zijn nog rituelen overgebleven. Denk aan eieren zoeken, de kerstboom, carnaval. Dat die het overleefd hebben komt omdat ze ingelijfd zijn in de Christelijke cultuur.
Wodan Hoge Hoed
De stenen werden ooit door Germanen op tweesprongen van wegen of van een heuvel gegooid. Dit moet een ritueel zijn geweest, een wens aan de goden of bezwering tegen ziekte of gevaar als doel. Ze worden vaak in groepjes gevonden. (Je vindt er meerdere bij elkaar). Het bijzondere van deze stenen is dat er meerdere voorstellingen op zo'n steen voorkomen.
Aan één kant een man met een hoed aan de andere kant een wezen met
een puntsnuit. Soms is bij een kleine draaiing al een andere voorstelling te zien.
Aan één kant een man met een hoed aan de andere kant een wezen met
een puntsnuit. Soms is bij een kleine draaiing al een andere voorstelling te zien.
De geschiedenis van deze stenen laat zich raden. Door de kerstening is dit gebruik compleet in vergetelheid geraakt. Lange tijd heb ik gezocht naar enige informatie over deze stenen.
Wodan Wijde Hoed
De stenen tonen hier het gezicht van een man met een wijde hoed. De lijnen zijn vaak ruw maar deze stenen zijn ook niet bedoeld als kunstwerk maar als ode aan de goden. Voornamelijk Wodan.
Wodan Wijde Hoed
Wodan Wijde Hoed
Wodan Tweede gezicht
Stenen met gezichten en een ander gezicht in de bovenhoek.Dit is een bijzonder verschijnsel. Wat de verklaring hiervoor is laat zich alleen maar raden.
Misschien een verandering van gedaante. Wodan stond bekend om het verschijnsel dat hij zich in verschillenende gedaantes kon veranderen. Een andere mogelijkheid is dat het het hoofd van een reus zijn vriend altijd met zich mee droeg.
Maar voor mij is het meest voorde hand liggende verklaring dat de opdrachtgever een portret van zichzelf kind, vrouw of dierbare heeft laten maken. Dat denk ik omdat je soms een kindergezichtje in de hoek tegenkomt. (Zie volgende pagina)
Wodan met één oog
De Edda, het IJslandse boek in dichtvorm uit de 14e eeuw
waarin de Germaanse religie, het onstaan van de wereld en de goden is beschreven, verhaalt dat Wodan de hoofdgod een oog afstaat om van de bron van kennis en wijsheid te mogen drinken. Dit oog gooit hij in de poel. De paganistische afbeeldingen hebben meestal ook één oog.
waarin de Germaanse religie, het onstaan van de wereld en de goden is beschreven, verhaalt dat Wodan de hoofdgod een oog afstaat om van de bron van kennis en wijsheid te mogen drinken. Dit oog gooit hij in de poel. De paganistische afbeeldingen hebben meestal ook één oog.
Met het inzicht dat bepaalde vormen op de stenen steeds
terugkomen, soms heel anders gevormd maar wel duidelijk
hetzelfde onderwerp.
terugkomen, soms heel anders gevormd maar wel duidelijk
hetzelfde onderwerp.
Thema's
Ik heb ik stenen gerangschikt volgens thema's.Met het inzicht dat bepaalde vormen op de stenen
steeds terugkomen, soms heel anders gevormd maar
wel duidelijk hetzelfde onderwerp.
steeds terugkomen, soms heel anders gevormd maar
wel duidelijk hetzelfde onderwerp.
Dit is ook de reden dat ik ze steeds makkelijker herken.
1.Wodan brede hoed
2.Wodan Hoge hoed,
3.Wodan éénoog
4.Wodan met tweede gezicht in de hoek
5.Spitsneus of breedkaak
6.Draconische spitsneus of breedkaak
7.Dubbelgezicht
8.Gezicht voorzien van kruis
9.Gezicht met één tand
10.Gezicht met hand voor de mond
11.Gezicht en profiel met vaak een tweede gezicht aan de andere kant
12.Phrygische muts
13.Gezichten
14.Monsters
15.Paard
16.Half gezicht
Wodan met Hoge Hoed
Wodan is hier afgebeeld met een hoge hoed. Veel oude verhalen vertellen over Sinterklaas die eigenlijk een kerstening zou zijn van Wodan met zijn witte paard genaamd Seiphir.
De schimmel had acht poten en kon door de lucht vliegen. Wodan had ook vaak een hoge hoed en een staf.
Het paard werd geëerd door de Germanen met voedsel bij de haard :peen en hooi.
De schimmel had acht poten en kon door de lucht vliegen. Wodan had ook vaak een hoge hoed en een staf.
Het paard werd geëerd door de Germanen met voedsel bij de haard :peen en hooi.
De haard was destijds een verbinding met de andere werelden, de bovenwereld en de onderwereld..
Alle verhalen uit de Edda zijn in dichtvorm geschreven, net als wij nog steeds rijmen met Sinterklaas gedichten.
Breedkaak
Spitssnuit Draconisch
Dubbelgezicht
Stenen met kruis
Gezicht met Hand
Ééntand
Gezicht en Profiel
Phyrische hoed
Scheef gezicht, scheve neus, scheve mond
Mensen
Monsters
Tong uit de mond
Paard
Halve gezichten
Navelstreng
Navelstreng
Een navelstreng achtige vorm verbindt
gezichten op een steen. Deze steen
heeft vier gezichten. Twee hiervan zijn
Afgebeeld
De stenen blijven hun vorm houden
Als je de stenen op het eerste gezicht ziet is er niets bijzonders aan. Maar na bestudering blijkt zo’n steen wel degelijk bewerkt. Het lijkt wel of de makers de steen in zijn waarde wilde houden, slechts met wat toevoegingen. Stenen bezaten in die tijd een bepaalde kracht vandaar dat respect voor hun uiterlijk.
Ogenschijnlijk een gewone steen.
Kijk je goed dan zie je twee gezichten
Sint Maarten Bisshop van Braga
De stenen werden ooit door Germanen op tweesprongen van wegen of van
een heuvel gegooid. Dit moet een ritueel zijn geweest, een wens aan de
goden of bezwering tegen ziekte of gevaar als doel. Ze worden vaak in groepjes
gevonden. (Je vindt er meerdere bij elkaar) Het bijzondere van deze stenen is dat er meerdere voorstellingen op zo'n steen voorkomen. Aan één kant een man met een hoed aan de andere kant een wezen met een puntsnuit. Soms is bij een kleine draaiing al een andere voorstelling te zien.
een heuvel gegooid. Dit moet een ritueel zijn geweest, een wens aan de
goden of bezwering tegen ziekte of gevaar als doel. Ze worden vaak in groepjes
gevonden. (Je vindt er meerdere bij elkaar) Het bijzondere van deze stenen is dat er meerdere voorstellingen op zo'n steen voorkomen. Aan één kant een man met een hoed aan de andere kant een wezen met een puntsnuit. Soms is bij een kleine draaiing al een andere voorstelling te zien.
De geschiedenis van deze stenen laat zich raden. Door de kerstening is dit gebruik compleet in vergetelheid geraakt. Lange tijd heb ik gezocht naar enige informatie over deze stenen.
In een stuk over Sint-Maarten, de bisschop van Braga vond ik een aanwijzing dat stenen werden geofferd aan Wodan rond 560. Dit zal vermoedelijk al heel lang aan de gang geweest zijn.
Zo preekt Sint-Maarten, de bisschop van Braga, die in 560 aangesteld was om de Arianen van het noordwesten, de Galicianen, tot het Katholicisme te bekeren, op virulente wijze: Weer een ander wilde Mercurius heten: deze was vroeger de listige uitvinder geweest van allerlei diefstal en bedrog. Hem brengen hebzuchtige mensen, wanneer ze een viersprong passeren, daar hij naar hun mening de God van de winst is, offers van stenen, door deze op een hoop te gooien.
Mercurius is de Latijnse naam voor Wodan die door de Romeinen werd gebruikt.
(Fulgentius van Ruspe - Martinus van Braga - Leander van Sevilla - Preeken,
ingeleid en vertaald door Dr. J.J. Van den Besselaar, “De Kinkhoren”, Brugge/Brussel, 1946, pp. 136-146)
Steen met Wodan Wijde Hoed in andere steensoort
